Een appje dat de finianciering voor (een deel van) de verbouwing van mijn schip rond is: op 29 augustus, 18.16 u verschijnt deze op mijn scherm.
Dat betekent dat ik aan de slag kan, oftewel: "It giet oan!", zoals ze dat zo mooi in het Fries kunnen zeggen.
En dat is een belangrijk moment én opluchting. Want na een jaar lang plannen maken, schetsen, ontwerpen, filosoferen en soms een beetje luchtfietsen, gaat er dan toch echt iets uitgevoerd worden. Even leek het erop dat dit allemaal niet zou gaan gebeuren, omdat ik de financiering bij de bank niet rond kreeg. Ik had me daar namelijk even flink misrekend en was vergeten hoe de regels van banken precies werken (zie ook Money, money, money en Vakantie op eigen boot).
En daar was ik wel even chagrijnig over, want dat voelde toch een beetje als falen. Dan kan ik nog zoveel leuke blogjes schrijven, ontwerpen maken, vergezichten schetsen en alles zonder stress willen doen. Maar als dit alles blijft bij woorden, dan heb ik toch ergens iets gemist onderweg en ga ik twijfelen aan mijn inschattingsvermogen dat het "links- of rechtsom allemaal wel goed komt".
Ik had na mijn "bank gesprek debacle" ook wel een paar weken nodig van achter mijn oren krabben, alternatieven zoeken (o.a. crowd funding), en sparren met mensen om me heen over "wat nu?". Ook erg leerzaam en ontnuchterend voor mezelf, wat ik dan wel weer grappig vond.
En dan, toch nog onverwacht, kwam daar een mooie financiering oplossing uit mijn netwerk, En dat dan weer binnen 24 uur geregeld, zonder gedoe. Echt top. Soms zit het dus ineens weer mee en stroomt de energie weer.
De stap naar uitvoering van de verbouwing is sowieso ook nodig om "energie te oogsten". Het realiseren van ideeën, het verfraaien van mijn woonomgeving, brengt energie, voldoening etc. En daarmee kan ik dan weer lekker verder om andere zaken in mijn werk en privé leven vorm te geven, te creëren.
Maar "we kunnen los" dus. Verbouwingsdetails verder invullen (geelgemarkeerde deel in bovenstaande tekening), sleepboot naar Leiden organiseren, logistiek rondom inboedel en verbouwmaterialen gaan organiseren, leveranciers benaderen etc.
En alleen dat al voelt als een bevrijding: de rem er weer af en weer door naar het waarmaken van dromen.
En dan tegelijkertijd, toeval of niet, beweegt er vanalles met me mee: mijn jongste dochter die uit huis gaat en de meeste van haar spullen meeneemt (scheelt weer extra verslepen tijdens verbouwing) en mijn zoon die aanbiedt om samen met een vriend mijn kade wel te willen verbouwen.
En ondertussen natuurlijk blijven genieten van de nazomer met haar prachtige weer en af en toe een duik in het water ter verkoeling. Dat blijven de geneugten van het wonen aan en op het water.
Reactie plaatsen
Reacties