Grootse plannen had en heb ik met mijn schip: er een comfortabel woonpaleisje van maken, duurzaam ingericht, "off the grid", met behoud van authenticiteit van het schip en ook nog vaarbaar, elektrisch aangedreven, zacht zoemend de Europese wateren bevarend, met mijn geliefden die regelmatig aan- en afmonsteren ....
Dromen en stippen op de horizon zijn belangrijk, geven richting. Echter de dagelijkse en concrete praktijk is net wat weerbarstiger. Als een verstopt toilet me al 3 dagen werk kost, wat betekent het dan om een geheel schip om te bouwen of zeg maar gerust opnieuw op te bouwen. Hoe reëel is dat eigenlijk? Te veel hooi op de vork? Zit ik niet te veel met mijn hoofd in de wolken? Hoe ga ik dat eigenlijk allemaal realiseren?
Ik heb mezelf "beloofd" om er geen stress van te krijgen. Niets moet, maar alles mag. En als het te lastig, te duur, te ingewikkeld wordt, dan doen we het voorlopig niet, stellen we het uit, zoeken we eerst naar nieuwe mogelijkheden en wegen...
Prachtig al die theorieën en wijze levenslessen, maar ik wil ondertussen natuurlijk wel dat er iets "in beweging komt". Maar waar en hoe te beginnen?
Inmiddels alweer een paar maanden aan het puzzelen met al die verschillende onderdelen en aspecten van de (mogelijke) verbouwing. Internet aftropen en raadplegen, deskundigen benaderen en vooral zelf kennis op doen. Ik heb inmiddels een inspectie rapport van wat er voor nodig is om mijn schip varend te krijgen en sinds 4 weken met een architect aan het kijken naar de nieuwe inrichting en indeling van mijn schip.
Dus op alle vlakken is er voortgang, maar worden de uitdagingen ook concreter en soms groter. Het is me nogal een puzzel, gaat dit ooit wat worden ...?
Maar dan is het weer zo'n dag dat de zon volop schijnt, recht mijn stuurhut in : de meest pure vorm van zonne-energie, zonder dat daarvoor een zonnepaneel of ingewikkelde installatie nodig is. Een uurtje "zonne-therapie" in mijn stuurhut maakt dan dat het bloed weer begint te stromen, plannen beginnen te borrelen, mogelijkheden oneindig lijken en ook de natuur en dieren om me heen meegenieten. Dus aan de slag, met een brede glimlach, elke dag een stapje leidt uiteindelijk ook tot een grote stap.
Een voorbeeld van zo'n klein stapje is het uitzoeken, kopen en monteren van een échte "kinetische deurbel" (dus zonder batterijen). Dit is dan gelijk alweer een mooi "project". Alleen al het kiezen van een logische plek voor zo'n deurbel is al een vraagstukje: hoe zorg ik ervoor dat de bel gezien wordt, dat hij opvalt? Ergens op de wal monteren of toch op het schip?
En als het dan "gelukt is" (in 2e instantie toch op de boot gemonteerd) én iemand deze voor het eerst weet te vinden, dan is mijn dag geslaagd en ben ik toch weer een stapje verder. Dus ook hier en nu geldt:
Think big, act small ...
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi Jos
Via Francien kreeg ik jouw website te zien. Wat een mooi schip heb je gekocht. En inderdaad een enorme uitdaging om zoiets te verbouwen repareren enzovoort..
Ik vind het leuk om te zien dat je zo je droom werkelijk aan het maken bent en eigenlijk ook omdat ik sinds de zomer ook wel eens fantaseer over wonen op een woonboot. Nu heb ik qua gezondheid geen enkele energie. Dus een opknappertje zal het voor mij nooit worden maar wie weet dat er in de toekomst een keer een kant en klaar schip voor mij weggelegd is of een woonark. In ieder geval: Ik wens je heel veel succes met dit grote project!
Groetjes van Ester Al