Het dak erop

Een nieuw dak dus. In ieder geval de eerste 6 meter.

En dat is lekker. Want, wel mooi en leuk al die extra gaten in mijn schip voor ramen en licht. Maar dat er iets 100% waterdicht gemaakt wordt is ook wel lekker: eindelijk een einde aan het gedrup en gelek voor dit deel. Opnieuw een nieuw stuk basis dus om op voort te bouwen: precies het doel van mijn verbouwing bij de werf.

Het vervolg van het dak wordt nog iets complexer. Dat wordt n.l. mijn nieuwe terras mét nieuwe ingang van mijn schip (zie ook Wonen). En dat is dan nog behoorlijk "passen en meten". Zowel qua hoogte als qua breedte zijn er grenzen en beperkingen.

In de hoogte gaat het erom dat de ingang van mijn tuindeuren boven de waterlijn ligt. Dan is de afvoer van het hemelwater n.l. eenvoudig: kan zo naar buiten geleid worden via een "paar gaten". Maar hoe hoog boven de waterlijn is hoog genoeg? Ook hier komt het in de toekomst willen varen weer om de hoek kijken. Want dat stelt eisen aan "de hoogte van openingen boven de waterlijn". Maar als ik te hoog ga, dan wordt het bukken om via mijn tuindeuren binnen te komen. Dat wil ik natuurlijk ook niet. Overleg met de architect, werfbaas en zijn medewerkers werpen verschillende mogelijkheden en onmogelijkheden op. Alles met zijn/haar voor- en nadelen. En ook hier details die ertoe doen: afsluiters op de afvoerbuizen kan, maar type 1 (kogel afsluiter) kan kapot vriezen, type 2 (schuif afsluiter) niet, maar is iets complexer. Ik kies er (blijkbaar) opnieuw voor om zelf de tegenstrijdige eisen en wensen op een rij te zetten en te kiezen voor de uiteindelijke uitvoering.

Hetzelfde geldt in de breedte: ik wil brede tuindeuren, maar dan wordt het gangetje ernaast wel erg smal. Ook hier is het gezegde van toepassing van "met meten wordt veel tijd versleten", zodat duidelijk is welke ruimte er uiteindelijk beschikbaar is. Samen met de architect kom ik tot de juiste balans in breedte gang en breedte tuindeuren. 

En dan zijn er ook nog wat kleinere, maar zeker net zo belangrijke, vraagstukjes. Vanaf dag 1 was het mijn wens om een nieuwe plek op mijn schip te maken voor de "walaansluitingen" : sowieso aan de andere kant van het schip (bakboord i.p.v. stuurboord), maar ook zo dat bij het varen deze niet kapot kunnen gaan. De oplossing is een nis/bakje dat naar binnen valt, zodat de (nog te monteren) aansluitkoppelingen niet meer uitsteken t.o.v. de zijkant. 
Ik kan dan heel erg blij worden van zo'n oplossing en mooie uitvoering met al zijn details. 

Oftewel, met "het dak erop" en andere voortgang, stroomt de energie weer volop en gaan we voor de eindsprint van de afronding op de werf. Nog een maandje waarschijnlijk, dan gaan we weer varen richting Utrecht, terug naar dat mooie plekkie, waar het voorjaar zich ondertussen aan het aandienen is...